Wat een dag!!!
Door: Annemarie
Blijf op de hoogte en volg familie
11 November 2017 | Polen, Lublin
Eigenlijk wilde ik gisteravond nog even een verslagje typen, maar we waren ontzettend moe en zijn vroeg gaan slapen. Wat een indrukken op zo'n dag, en wat ging het boven verwachting goed!
's morgens samen met onze contactpersoon nog even ontbeten en kort doorgesproken hoe en wat. Om 10.00 afspraak bij de adoptiecommissie. We hadden een hele delegatie verwacht, maar er was maar alleen 1 mevrouw en alles ging helemaal niet zo officieel als we verwacht hadden. Ze vonden het echt leuk dat we een pakketje met Nederlandse producten hadden meegebracht. Daarna kwam het hele dossier tevoorschijn en kregen we superveel achtergrond informatie. Erg waardevol! We mochten zelf kiezen of we voor het bezoek aan Anna of pas erna het contract wilden tekenen. We kozen voor het eerste, zodat we niet meer terug hoefden naar het adoptiekantoor.
Toen het officiële gedeelte afgerond was, gingen we dan eindelijk naar haar toe! We waren best een beetje zenuwachtig, maar toen de deur open ging stond haar vaste zuster (non) al met haar op de arm te wachten op ons! We konden direct merken dat ze goed voorbereid was op onze komst, want ze had heel goed door dat wij niet zomaar kwamen! Ook gaven we de zusters een Nederlands pakket met daarin o.a. drop, gevuld speculaas, beschuit en roze muisjes enz.
Het ijs was al snel gebroken, en ze was erg benieuwd naar het speelgoed wat we mee hadden genomen. We hebben heerlijk gespeeld met haar. Onze contactpersoon heeft alles gefilmd, geweldig! De nonnen waren erg spontaan en gastvrij (niet echt het beeld wat ik had van de zusters) en daardoor was de spanning bij ons ook snel verdwenen. We dronken thee met hen en daarna was het tijd voor Anna om naar bed te gaan. De zuster nodigde ons uit boven op haar kamer en vertelde precies hoe en wat over Anna's dagelijkse ritme. We namen afscheid van haar en mochten eind de middag weer terug komen om met haar te spelen. Eenmaal beneden hadden de zusters heerlijk gekookt en aten we samen een typische Poolse maaltijd. Echt bijzonder! Tijdens het eten vertelden ze veel over het reilen en zeilen in het huis van hen en vertelden ze over hun missies. Een zuster was op de Filipijnen geweest voor 20 jaar en net 1 jaar terug in Polen. Omdat het zo kleinschalig is, is het eigenlijk een pleeggezin en geen tehuis. De kinderen krijgen echt liefde en aandacht, fantastisch om te zien! De zusters vertelden ons dat ze best moeite hadden met het feit dat ze naar Nederland zou gaan en niet gewoon binnen Polen. Maar toen ze hoorden dat ze bij haar biologische broer zou gaan wonen vonden ze het alleen maar fijn. Na het eten gingen we nog even terug naar het hotel. We werden gebracht door één van de nonnen want ze vonden het onzin dat we gingen lopen of een taxi zouden bellen. In het hotel belden we nog even met de kinderen, die het ontzettend goed doen bij opa en oma en tante Joke.
Om 17:00 werden we weer terug verwacht bij Anna en als grote verassing lag daar op tafel een fotoalbum te wachten. De zusters hadden een album bijgehouden met foto's vanaf de geboorte! Toen Anna binnenkwam
zagen we gelijk herkenning! Ze maakte uit zichzelf contact en we hebben met z'n drietjes zonder iemand erbij wel 1,5 uur met haar gespeeld! Mooier hadden we het niet kunnen bedenken. We keken samen foto's in het fotomapje wat we voor haar hadden gemaakt: foto's van Jakub, Mila, ons huis, de hond en van ons gezin. Spontaan zei ze de namen van de kinderen al na en was erg geïnteresseerd in de hond op de foto!
In Polen wordt pas om 7 uur voor de tweede keer warm gegeten. Dit gebeurde beneden in de eetzaal. We mochten kijken hoe dat eraan toe ging! Ze is de jongste van alle kinderen en wil hen graag nadoen. Zo eet ze al helemaal zelfstandig, netjes met een vorkje en maakt ze goed duidelijk wat ze wil!
Toen het tijd was om te gaan, vroeg ze zelf aan de zusters of ze ons uit mocht zwaaien bij de deur! Arnold moest nog even naar de WC in een andere gang en ze liep gelijk achter hem aan om te kijken waar hij naartoe ging.
Eenmaal terug in het hotel waren we erg moe van alle indrukken en na even met Jakub gebeld te hebben zijn we gaan eten en daarna vroeg naar bed gegaan!
Nu gaan we zo weer naar haar toe voor de laatste keer, erg benieuwd hoe ze zal reageren weer! Tot nu toe is het echt genieten hier!
's morgens samen met onze contactpersoon nog even ontbeten en kort doorgesproken hoe en wat. Om 10.00 afspraak bij de adoptiecommissie. We hadden een hele delegatie verwacht, maar er was maar alleen 1 mevrouw en alles ging helemaal niet zo officieel als we verwacht hadden. Ze vonden het echt leuk dat we een pakketje met Nederlandse producten hadden meegebracht. Daarna kwam het hele dossier tevoorschijn en kregen we superveel achtergrond informatie. Erg waardevol! We mochten zelf kiezen of we voor het bezoek aan Anna of pas erna het contract wilden tekenen. We kozen voor het eerste, zodat we niet meer terug hoefden naar het adoptiekantoor.
Toen het officiële gedeelte afgerond was, gingen we dan eindelijk naar haar toe! We waren best een beetje zenuwachtig, maar toen de deur open ging stond haar vaste zuster (non) al met haar op de arm te wachten op ons! We konden direct merken dat ze goed voorbereid was op onze komst, want ze had heel goed door dat wij niet zomaar kwamen! Ook gaven we de zusters een Nederlands pakket met daarin o.a. drop, gevuld speculaas, beschuit en roze muisjes enz.
Het ijs was al snel gebroken, en ze was erg benieuwd naar het speelgoed wat we mee hadden genomen. We hebben heerlijk gespeeld met haar. Onze contactpersoon heeft alles gefilmd, geweldig! De nonnen waren erg spontaan en gastvrij (niet echt het beeld wat ik had van de zusters) en daardoor was de spanning bij ons ook snel verdwenen. We dronken thee met hen en daarna was het tijd voor Anna om naar bed te gaan. De zuster nodigde ons uit boven op haar kamer en vertelde precies hoe en wat over Anna's dagelijkse ritme. We namen afscheid van haar en mochten eind de middag weer terug komen om met haar te spelen. Eenmaal beneden hadden de zusters heerlijk gekookt en aten we samen een typische Poolse maaltijd. Echt bijzonder! Tijdens het eten vertelden ze veel over het reilen en zeilen in het huis van hen en vertelden ze over hun missies. Een zuster was op de Filipijnen geweest voor 20 jaar en net 1 jaar terug in Polen. Omdat het zo kleinschalig is, is het eigenlijk een pleeggezin en geen tehuis. De kinderen krijgen echt liefde en aandacht, fantastisch om te zien! De zusters vertelden ons dat ze best moeite hadden met het feit dat ze naar Nederland zou gaan en niet gewoon binnen Polen. Maar toen ze hoorden dat ze bij haar biologische broer zou gaan wonen vonden ze het alleen maar fijn. Na het eten gingen we nog even terug naar het hotel. We werden gebracht door één van de nonnen want ze vonden het onzin dat we gingen lopen of een taxi zouden bellen. In het hotel belden we nog even met de kinderen, die het ontzettend goed doen bij opa en oma en tante Joke.
Om 17:00 werden we weer terug verwacht bij Anna en als grote verassing lag daar op tafel een fotoalbum te wachten. De zusters hadden een album bijgehouden met foto's vanaf de geboorte! Toen Anna binnenkwam
zagen we gelijk herkenning! Ze maakte uit zichzelf contact en we hebben met z'n drietjes zonder iemand erbij wel 1,5 uur met haar gespeeld! Mooier hadden we het niet kunnen bedenken. We keken samen foto's in het fotomapje wat we voor haar hadden gemaakt: foto's van Jakub, Mila, ons huis, de hond en van ons gezin. Spontaan zei ze de namen van de kinderen al na en was erg geïnteresseerd in de hond op de foto!
In Polen wordt pas om 7 uur voor de tweede keer warm gegeten. Dit gebeurde beneden in de eetzaal. We mochten kijken hoe dat eraan toe ging! Ze is de jongste van alle kinderen en wil hen graag nadoen. Zo eet ze al helemaal zelfstandig, netjes met een vorkje en maakt ze goed duidelijk wat ze wil!
Toen het tijd was om te gaan, vroeg ze zelf aan de zusters of ze ons uit mocht zwaaien bij de deur! Arnold moest nog even naar de WC in een andere gang en ze liep gelijk achter hem aan om te kijken waar hij naartoe ging.
Eenmaal terug in het hotel waren we erg moe van alle indrukken en na even met Jakub gebeld te hebben zijn we gaan eten en daarna vroeg naar bed gegaan!
Nu gaan we zo weer naar haar toe voor de laatste keer, erg benieuwd hoe ze zal reageren weer! Tot nu toe is het echt genieten hier!
-
11 November 2017 - 09:04
Ad En Koos:
Hoi Arnold en Annemarie
Fijn dat dat het eerste bezoek zo goed is gegaan.
Wat leuk/slim dat jullie foto's hadden meegenomen zodat ze Jakub en Mila al kon zien.
Geniet straks nog maar heel veel van haar .
gr Ad en Koos
-
11 November 2017 - 09:05
Lia Duijnkerke:
Vanmorgen vroeg hebben we gelijk jullie blog gelezen, wat fijn dat het zo goed verloopt, en dat het contact met Anna zo makkelijk gaat.
Wij genieten hier met jullie mee, en zo mooi om de foto's te kunnen bekijken.
Liefs voor jullie allebei ,en een dikke knuffel voor Anna van Pa en Ma Duijnkerke. -
11 November 2017 - 10:53
Henny V Zweden:
Wat fijn dat de eerste ontmoeting zo goed is verlopen en bijzonder dat Anna gelijk al achter Arnold aan ging. Een mooie en intensieve reis. Geniet samen van de momenten met Anna. -
11 November 2017 - 20:16
Janine Oostdijk:
Ha arnold en annemarie,
Wat fijn dat alles zo voorspoedig is verlopen!
Wat zal dat weer genieten zijn, maar het zal vast ook weer moeilijk zijn om afscheid te nemen van haar. We hopen dat jullie haar spoedig in de armen mogen sluiten!
Groetjes uit oostdijk -
11 November 2017 - 21:41
Jos En Marie-José De Dreu:
Hoi Arnold en Annemarie,
Indrukwekkend zeg na het lezen van jullie ervaringen en de ontmoetingen met Anna.
Wat fijn voor jullie dat het zo spontaan en goed verloopt.
Hartelijke groeten,
Jos en Marie-José en Christi-Anne -
11 November 2017 - 23:38
Ilona Boone:
Mooi om te lezen hoe goed alles verlopen is en hoe goed het ging! Zal ook moeilijk worden om ze weer achter te laten, maar nu maar hopen dat jullie ze snel voorgoed mee mogen nemen!!
hartelijke groet, Ilona -
13 November 2017 - 08:36
Joart,Leandra En Marysia:
Mooi om jullie verslagjes mee te lezen. Heel fijn dat jullie een goede ontmoeting met Anna hadden!
Als we dit zo lezen komen er weer heel wat herinneringen naar boven...die taxi's die je een rit bezorgen waarbij je je adem even inhoudt...Moeilijk om Anna weer even los te moeten laten, heel veel sterkte daarbij!
Hopelijk mogen jullie weer heel snel afreizen om haar voorgoed in jullie armen te sluiten.
Geniet nog even van het mooie Polen en een goede terugreis toegewenst!
Lieve groet, Joart, Leandra & Marysia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
